Reizen

Hoeveel kost het om in Nieuw-Zeeland te wonen? Zeer goede vraag. Het antwoord is: best. Hoewel er nuances zijn! Hoewel er dingen zijn die duur zijn als of als (benzine, tabak, kippenvlees, groenten ...), zijn er anderen die als je "espabilao" bent je ze voor een goede prijs kunt krijgen: God zegene de aanbiedingen van supermarkten!

Pinguïns, pinguïns, pinguïns ... we willen pinguïns zien! Kleine kolonies van deze schimmige dieren zijn te vinden op het schiereiland Otago, dus we gaan daarheen in de hoop een van hen te kunnen zien ... zullen we het hebben bereikt? Lees verder ... We betreden dit schiereiland langs de zuidelijkste weg, waar we enkele zeer koele stranden passeren in het Ocean Grove-gebied.

Hoe is het om aan de andere kant van de wereld te wonen? Boh! We vinden het nog steeds vreemd om te denken dat we 10 uur later leven dan onze families en op een plek die zo anders is dat het ons niet dag na dag verbaast. In dit bericht gaan we je een medley vertellen van de sensaties, ervaringen en nieuwsgierigheden die ons zijn overkomen gedurende de eerste 2 maanden dat we in Nieuw-Zeeland woonden.

Verschillende mensen adviseerden ons om naar Gokarna te komen, en hoewel het in de gidsen niet een van de must is, denken we niet twee keer na. Hoewel het niet de minst bezochte site in India is als je een zekere authenticiteit ziet die op andere sites verloren is gegaan. Ok, het zit vol met hippies die hier voor een goede tijd blijven, maar er zijn ook veel jeeps vol met Indianen die hier elke dag komen om hun hindoeïstische rituelen te vervullen, niet tevergeefs is dit een heilige plek voor hen.

DE AANKOMST MADRUGONA - "Hampi, Hampiiii! Ik, laatste stoooooop!" - roept de buschauffeur. Ik word plotseling wakker en kijk naar Rober met zijn mond open in de REM-fase, ik kijk naar de tijd ... 5.30 uur. Dat kan niet: we moesten om 7.30 uur aankomen! Cachis in het bruin ... -Lety: "Rober ontwaakt!" -Busbestuurder: “Hampiiiiii laatste stoooop!

We verlaten Mumbai om te backpacken in Aurangabad, de stad die het dichtst bij de grotten van Ellora ligt. "En wat is dat?!" je vraagt ​​je misschien af ​​... ... omdat ze een groep grotten zijn, een werelderfgoedlocatie, die al meer dan vijf eeuwen lang boeddhistische, hindoe- en jain-monniken en toegewijden beitelen in de stenen beeldhouwwerken, tempels, kapellen en altaren.

Na de maand en het hoogtepunt van de reis, keken we ernaar uit om de kust te naderen. En hoewel de zee die we hadden gezien (en aangeraakt) na het vleesfeest in Mumbai, wat we echt wilden, was om op de barman te gaan liggen op een strand in de Arabische Zee, in de schaduw van een kokospalm (of beter zonder schaduw, om niet het risico lopen te sterven door kokosnootschot).

Als je dacht dat na het beklimmen van twee bergen op dezelfde dag Rober, Jordi en Lety de volgende 24 uur zouden blijven slingeren in de hangmatten meer dood dan levend ... je hebt het mis! In plaats daarvan nemen we een bus richting een andere van de oude steden van Sri Lanka: Polonnaruwa. En omdat het bezoeken in Tuktuk teveel een mochipijo is, verhuren we 3 gloednieuwe fietsen en rijden we op de ruïnes!

Anuradhapura is de eerste van de historische steden die we in Sri Lanka hebben bezocht. Maar we zullen ons haar niet herinneren vanwege de ruïnes, dagoba's, tempels ... maar omdat ze het ontmoetingspunt is met onze vriend Jordi, die 3 weken met ons komt backpacken! Na lang wachten op het busstation in Anuradhapura, is het eindelijk tijd om met onze vriend vanuit Colombo in de bus aan te komen.

7 dagen? Wat zijn 7 dagen in een maand, in een jaar, in een leven? Niets ... maar in 7 dagen kunnen ze veel dingen veranderen ... bijvoorbeeld: 7 dagen geleden waren we wat bier aan het delen met onze nieuwe vriend Rodrigo en Renzo, zwemmen in een zwembad in Bangkok, proberen Thaise curry's en lijden onder de hitte van Azië.

De dag kwam dat we de Semilla-meisjes voor verandering ontmoetten: vol illusie gingen we daarheen. Als we al vermoedden dat we van de ervaring zouden gaan houden, wisten we niet in hoeverre het werk van deze kleine vrouwen van grote invloed op ons zou zijn ... Het verhaal van Semilla para el Cambio begint met het verhaal van Maria dat zoveel mensen ons overkomen ... op reis ging voor Azië, en zoals velen ons overkomen ... werd hij verliefd op haar, en zoals velen ons overkomen ... besefte hij dat rijkdom "zeer slecht" wordt verdeeld, en zoals velen ons overkomen ... begon hij zich af te vragen hoe hij kon bijdragen zijn korrel zaadzand om dingen te veranderen ... en zo weinig gebeurt: hij bewapende zichzelf met moed en nam een ​​beslissing die zijn leven en dat van vele anderen veranderde.

Als je dit bericht leest, is dat je overweegt een motorfiets te huren en ermee door India te reizen, maar je twijfelt of je in staat zult zijn, als het verkeer zo chaotisch zal zijn dat ze je niet zullen laten bewegen, als het erg gevaarlijk is ... kortom, als het een goed idee Nou, we gaan proberen de trucs uit te leggen om een ​​motorfiets in India te besturen om je angst weg te nemen, als we dat ook zouden kunnen!

Nou hier zijn we! Met een beetje pijn om de Malediven te verlaten, maar enthousiast om Sri Lanka te reizen, en we zullen het niet alleen doen! We zijn geland op de luchthaven van Colombo en het lijkt erop dat we het continent hebben veranderd! Guiris overal, gratis computers om internet te gebruiken, allemaal super modern ... waar is de Aziatische waanzin?

We verlaten onze geliefde Gambita (voor degenen die het niet weten, het is de naam die we op onze motorfiets zetten waarmee we onze Mototrip door Zuid-India hebben gemaakt), en onze stappen keren terug naar Noord-India, een paar maanden later. Na bijna drie weken van geschaafde ezels en gebroken rug, willen we gaan liggen in een van de comfortabele slaapplaatsen van Indiase treinen!

Na een vluchtige stap door Kandy, waar we behalve het vieren van Lety's verjaardag niet veel meer deden, zwollen we onze longen met zuurstof, anders gaan we waar we ontbreken ... als we naar de hooglanden van Sri Lanka gaan! Hoewel waar we begonnen te merken een gebrek aan lucht in de trein was op weg naar Haputale, toont dit aan dat het een toeristische route is omdat zelfs de haren van een garnaal hier niet zijn binnengekomen!

10 uur !! 10 verdomde uren ging je naar Gambita !! 10 uur door lokale Indiase wegen geven veel! Vooral als je bergstations op en af ​​gaat, als je door de hand van God verloren dorpen passeert, als je wegen reist vanuit de hel die die van Bolivia verlaten op het hoogtepunt van bitumen (oké, we overdrijven ...).

We starten de route naar de hooglanden, een beetje knuffel voor het geval de motorfiets de opritten zal houden om Kodaikanal te bereiken. Deze stad, Kodai voor collega's, ligt 2100 meter boven de zeespiegel en maakt deel uit van de zogenaamde 'West-Ghates'. We vertrekken heel vroeg, zoals altijd, hoewel we het deze keer rustiger aan doen, we weten dat we in veel secties niet meer dan 20 km / u zullen gaan, maar aankomen, we zullen aankomen.

Tiruchirappalli, of Trichy zoals vrienden ze noemen, was onze voorlaatste motorrit in Tamil Nadu en we geloven zeker dat het een perfecte plek is om een ​​paar dagen door te brengen. De stad is behoorlijk chaotisch, we gaan niet liegen, maar het heeft nog steeds een zekere charme, vooral dankzij het rotsfort en de beroemdste tempel: de Srirangam.

Tanjore, of Thanjavur, is een van die plaatsen waar we tot een week voor bezoek nog nooit van hadden gehoord! Maar gelukkig vond Rober het ... en uiteindelijk was het super interessant! Na aankomst met onze gambita, op zoek naar een goed-mooie en goedkope accommodatie en stop met proberen (goedkoop waren er maar met kakkerlakken als vuisten inbegrepen!

Om 07.00 uur waren we al aan het uitchecken in het hotel en tien minuten later stempelde Lety zijn handtekening op het contract dat ons de komende drie weken (dag in dag uit) zal koppelen aan onze nieuwe reisgenoot: Gambita! (word niet jaloers op Jordi). De naam is gegeven door Lety vanwege de kleur en omdat ze in Kerala garnalen eten!