Zonsopgang op Bromo-vulkaan

Dag 10: MALANG - BROMO - SURABAYA

Zondag 19 juni 2011

Hoe? Het kan niet waar zijn! Het is 00:30 in de ochtend! We gaan het zien zonsopgang bij Bromo-vulkaan een van de koninginnestadia van onze reis naar Indonesië.
Wat moeten we krijgen om de zonsopgang op de Bromo te zien?
Wiens idee is het geweest? Het is van mij geweest, dus ik zal niets anders zeggen en ik zal doen alsof er niets is.
Met deze gedachten verzamelen we het weinige dat we uit de rugzakken hebben gehaald en gaan we naar de receptie.
Ons was verteld dat we daar koffie zouden hebben bereid, maar de waarheid is dat er nog vier druppels in de machine zitten en van vrij onbekende oorsprong, dus we proberen het liever niet.
We checken uit in het Helios Malang Hotel, we zitten op een van de banken bij de receptie en zien dat er ook nog 4 mensen wachten.
Kort voor 1 uur verschijnt een jongen, op zoek naar 2 mensen die het gaan zien zonsopgang bij Bromo-vulkaan en dan naar Surabaya, dus we stellen onszelf voor en daar gaan we met hem mee.

We rijden in een busje en hij legt uit dat we er ongeveer 2 en een half uur over doen ga naar de Bromo.
We probeerden een tijdje te slapen, maar hij staat erop dingen uit te leggen over Malang en Oost-Java. De waarheid is dat toen we de tour huurden, we er geen idee van hadden dat we een gids zouden nemen, maar van wat we zien zal het de hele dag door aan onze zijde zijn.
Dus maakten we van de gelegenheid gebruik om de sfeer in de stad op dat moment te zien. Traditionele markten zijn 24 uur geopend, dus de stad Malang slaapt nooit.
Bijna zonder op te merken hebben we onze ogen gesloten en onze gids heeft ons gewekt als we al op de toegangsweg naar de Bromovulkaan.
De slechtste weg van allemaal. En meer met deze duisternis waarmee we niet kunnen zien waar de weg eindigt en de afgrond begint!
We zijn aangekomen bij een van de laatste hellingen en het busje kan niet instappen, het probeert 3 keer en helemaal niets.
Dit geeft me geen goed gevoel, dus neem ik onze reservering en vertel ik de gids dat we een 4 × 4 hebben gehuurd voor de klim, maar hij vertelt me ​​dat het voor de klim is naar het uitkijkpunt. (??)
Geconfronteerd met dit antwoord, moet ik gewoon mijn mond houden en wachten tot hij het probleem heeft opgelost.
En na nerveus te zijn geworden, zoals ik meestal in deze gevallen doe, is het probleem zonder meer problemen opgelost dan 10 minuten op de weg te hebben gestaan.
We zien dat er een andere auto voor ons komt en we verplaatsen de rugzakken om verder te gaan in een 4 × 4 die in staat is om die laatste helling van een infarct te beklimmen.
Ik was alweer pessimistisch geworden ...
Het kostte ons minder dan 15 minuten om het Cemara Indah Hotel te bereiken, waar we naar beneden gingen om het uitzicht vanaf daar te zien, nou ja, meer dan het uitzicht op de schaduw van de vulkaan, omdat het nog steeds een gesloten nacht is en er niets zichtbaar is.
Hier beginnen we de kou op te merken, dus nemen ze ons mee naar de 4 × 4 en we beginnen te klimmen naar de top van de Gunung Penanjakan, vanwaar we het beste uitzicht op de zonsopgang bij Bromo-vulkaan
De weg is erg steil en hobbelig, dus klimmen zonder 4 × 4 is zeker onmogelijk.
Onderweg ontmoeten we mensen die naar boven lopen. We hebben gelezen dat je om 4 uur 's ochtends moet beginnen met klimmen als je het te voet wilt doen.
Toen we opstonden, ontmoetten we veel jongens met paarden, onschuldig van mij, die nog steeds niet wisten wat ik had verwacht, ik dacht dat de paarden niet zo noodzakelijk waren en niet goed begrepen waar ze voor waren !!
Vanaf hier vertelt de gids ons dat er een kilometer en piek van de klim is, ik vertel hem natuurlijk dat we geen paard nodig hebben, dat we omhoog zullen lopen.
En hierna, ik zweer het, ik zal dit nooit meer zeggen!
Het zijn de 15 meest vermoeiende minuten van mijn leven geweest. Ik heb minder dan 2 uur geslapen, ik heb een lege maag: ik denk dat ik het perfecte excuus heb.

Meer praktische informatie om uw reis naar Indonesië voor te bereiden

- 10 essentiële plaatsen om te bezoeken in Indonesië
- 10 essentiële tips voor reizen naar Indonesië

We kwamen boven de Bromovulkaan en ik ga meteen zitten. We zien of intuïtie genoeg mensen, omdat het nog niet is aangebroken, in de kleine esplanade waarin we ons vestigen.
En hier begin ik me slecht te voelen. Ik word duizelig, hoest ... de waarheid is dat het gevoel vrij onaangenaam is. Dit duurt tot zonsopgang bij Bromo-vulkaan en ik begin me beter te voelen. Na een paar ogenblikken zie ik mezelf bijna beginnen te gaan liggen om in de auto te liggen en te rusten, alles vergeten.
Het enige dat me zorgen baart, is dat Roger nergens van geniet, terwijl hij op me wacht.
Wanneer de gids de situatie beseft, vertelt hij me dat het komt door de lengte en vermoeidheid, dus brengt hij me een thee en een gefrituurde banaan, die ik eerst niet eens kon doorslikken, maar dat ik later begon de maag.
En als ik me beter begin te voelen, lijkt het, bijna zonder het te beseffen, voor ons ...

Dames en heren: de show begint. Zonsopgang op Bromo-vulkaan

De dans van kleuren begint.Zonsopgang op Bromo-vulkaan

Elke seconde veranderen, geweldig.Zonsopgang op Bromo-vulkaan

Het vormt een soort plug van mensen die niet stoppen met fotograferen zonder van de site te gaan, dus besloten we naar de andere kant van de esplanade te gaan om het landschap van de andere kant te bekijken.

Verschillende opvattingen

Mensen beginnen de randen te naderen om foto's te maken. Roger zoekt naar een hogere positie, terwijl ik daar blijf kijken.
Hoewel ik niet helemaal goed ben, dienen de adembenemende uitzichten mij als geruststellend en om te denken dat het de moeite waard was hier te komen.
Het moet gezegd worden dat niemand ziek wordt geacht, dus ik neem aan dat het mijne een op zichzelf staand geval is.
En dus brachten we meer dan 1 uur door met het maken van foto's en het grote wonder dat de natuur ons biedt Bromovulkaanzonsopgang.
Hierna raakt het de afdaling, wat veel gemakkelijker is, hoewel we hier echt ontdekken wat we hebben beklommen, omdat we het met licht doen.

De weg naar boven bij daglicht

We beginnen de afdaling na een ongelooflijkemanecer op de Bromo-vulkaan

Vanaf hier keren we terug naar Cemara Indah waar we werden gestopt voor de klim, voor het ontbijt.
Het uitzicht vanaf hier is fantastisch, het is aan de rand van de Bromo vulkaan krater en de waarheid is dat ze hier een paar dagen willen blijven, gewoon de standpunten bewonderend.
Roger heeft een redelijk goed ontbijt, maar ik kan geen toast en koffie meer drinken.
Ik begin me beter te voelen, maar ik wil geen misbruik maken en het risico lopen de rest van de dag verkeerd te besteden.
Nu komt nog een van de hoofdgerechten, die de Zee van Zand oversteekt, naar de hindoetempel aan de basis.
Vandaag zullen we niet in staat zijn om de krater te beklimmen, sinds de Bromovulkaan Hij is erg actief en is slecht voor zijn gezondheid (hoewel we veel mensen zien aankomen), maar de gids vertelt ons dat hij "ons dit niet laat doen".
Als we net een tijdje hebben ontbeten en rusten, is het net na 8 uur 's ochtends en keren we weer terug naar 4 × 4 om naar de Zandzee te gaan.
Terwijl we de krater betreden, herinneren we ons onvermijdelijk ons ​​bezoek vorig jaar aan de Ngorongoro-krater, we vinden het erg vergelijkbaar ... hoewel zonder dieren! 🙂
We parkeren de 4 × 4 op de parkeerplaats en gaan wandelen !!
Nu ik me veel beter voel, is het wat ik nodig heb, een beetje activiteit om de dag te kunnen "opnieuw beginnen" met het ongelooflijke beeld van de zonsopgang die we net zagen.
We zijn omringd door vulkanisch zand en het gevoel rond te lopen is iets nieuws voor ons.

Zand zee

Hindoe-tempel in de zee van zand

We zijn verschillende keren gestopt om foto's te maken en vooral om te verifiëren dat we ons recht tegenover een actieve vulkaan bevinden.

Naast de vulkaan

We komen dichter bij alles wat we kunnen naar de tempel, om te proberen de trappen te zien die naar boven gaan, maar de gids vertelt ons dat het niet goed is, dus we moeten genoegen nemen met de foto's.

Vervolgens gaan we omhoog !!

Hier zijn we meer dan een uur, totdat we besluiten dat het tijd is om naar onze volgende bestemming in de reis naar Indonesië: Surabaya.
We nemen afscheid van Bromovulkaan, maar deze keer keren we ons om, om er de laatste keer over na te denken ... hoewel we snel weer lopen en de uitzichten die we hebben ook niet slecht zijn ...

Tot de volgende keer

We vragen het aan de gids en hij vertelt ons dat het ongeveer 3 en een half uur zal duren om aan te komen, dat betekent dat we tot het middaguur niet in staat zijn om ons in het hotel te vestigen, met de wens die we vandaag hebben om te rusten !!
De reis is niet vrij lang, omdat we knikken en een deel van het landschap verandert, weinig, maar het laat zien dat we al meer ten oosten van het eiland Java zijn.
Bij de ingang van Surabaya vinden we nogal een caravan, maar uiteindelijk, rond 13.30 uur, komen we aan bij het Hotel Surabaya Plaza Hotel.
We nemen afscheid van onze gids en beloven dat we je een foto per e-mail zullen sturen en dat we deze zullen aanbevelen in Spanje en we gaan direct inchecken.
Het hotel ligt zeer centraal en ernaast hebben we een winkelcentrum.
Net toen we aankwamen in het Hotel Surabaya Plaza Hotel, hebben we een kartel gezien dat adverteerde met hamburgers en merk je op dat we na zoveel traditionele dagen vandaag het dieet hebben overgeslagen Indonesië.
We gingen naar het winkelcentrum voor een wandeling en toen zaten we in een fastfoodrestaurant. Daar hebben we genoeg hamburgers, aardappelen en verschillende "afval".
We zijn verrast door de porties, ze zijn vrij klein !! Uiteindelijk hebben we bijna honger, maar omdat we bij de ingang een paar coffeeshops hebben gezien met donuts met een hartaanval, hebben we gedacht niet te veel te eten, om een ​​gaatje achter te laten voor de snack!
Hierna besloten we dat het het beste is om een ​​tijdje naar het hotel te gaan om te rusten. En eindelijk doen we een dutje in conditie!
We stonden op tijdens de snack en besloten dat sinds we het dieet hebben overgeslagen, het het beste is om die donuts te gaan eten die we eerder hadden gezien.
We keren terug naar het winkelcentrum en gaan naar een etablissement dat een soort cafetaria is, maar ze maken donuts van vele variëteiten. Dunkinsoorten, maar met een betere uitstraling.
Daar nemen we een doos met 6 donuts en 2 Iced Coffe. Als we gaan betalen, geven ze ons nog een donut, dus uiteindelijk eten we er maar 4 per hoofd!
Logischerwijs hebben we hierna geen honger tijdens het eten en evenzo zullen we rusten in het Hotel Surabaya Plaza Hotel, om in dromen de totale verandering voor te bereiden waarmee we morgen in onze reis naar Indonesië: We gaan naar Bali.

Dag 11
SURABAYA - BALI (UBUD)