Er was veel verlangen om deze reis te maken. We overdrijven niet als we zeggen dat we jaren in het hoofd zijn geraakt, en dat is de bedoeling tour de Interrail Balkan verleidt iedereen!
We zijn opgegroeid met de conflicten in dit geografische gebied, omdat we klein waren zagen we in de nieuwsoorlogen die we niet begrepen en die we, zelfs vandaag de dag, na meer over dit gebied te weten, nog steeds niet begrijpen. Lety zag de "jagers" op volle snelheid passeren en de geluidsbarrière over de hemel van zijn volk doorbreken, jagers die, in plaats van gezond verstand te creëren, het conflict nog meer opriepen.
"Niets nieuws", zou de oudste van de plaats denken ... niets nieuws voor een territorium getroffen door jaren en jaren van geschillen, oorlogsconflicten, religieuze meningsverschillen, armoede en dorst.
Vandaag zijn er nog steeds zonsopgangen en zonsondergangen, het diner wordt nog steeds bereid en geserveerd op tafels met gebreide tafelkleden, kinderen blijven naar school gaan en het leven circuleert zonder te stoppen, als een van de treinen waarmee we het hart van de Balkan hebben afgelegd. Maar in de herinneringen zijn de jaren van pijn en lijden niet gewist, noch op de gevels van de communistische gebouwen, noch op de begraafplaatsen in wiens graven bepaalde jaren worden herhaald, ongeacht of de achternaam van de overledene eindigt op OV of in IM.
Land van kogels, van mijnen, van tranen, van hulpeloosheid, van een ruw karakter, met brede schouders en gebruinde handen. Land van een halve glimlach, vriendelijke honden, gebroken schoenen en dikke jassen. Land van nostalgie, van willen en niet willen onthouden, van goede mensen en gruwelijke daden. Land van schaamte, van grijze luchten, maar ook rood en blauw ... en hitte. Van dampende thee en koffie, heel zoete zoetigheden, rijk voedsel, gastvrijheid en waarheid.
... Land van halve manen, kruisen en sterren ...
Ben geweest bijna twee maanden hebben we veel van het Balkan-schiereiland afgelegd. De reis was deze keer geen gekke duik, zonder onze neus te bedekken en onze ogen te sluiten, zoals we misschien bij andere gelegenheden hebben gedaan. We stelden ons stap voor stap voor, totdat we volledig bedekt waren door deze prachtige cultuur.
Het begon allemaal in een auto, of liever op een station: die van Gorizia. Daar ontmoetten we Elisa via BlaBlaCar, en in haar auto staken we de eerste grens over, die van Slovenië, om een enorm mooi land te ontdekken, met veel charme, maar waarvan we te weinig zagen om een duidelijk idee te hebben. We komen terug
De reis ging verder in een bus op weg naar Zagreb, puur hart, van waaruit we de tour van Kroatië begonnen, verrassing na verrassing, met onze huurauto "Bugabante".
Op dit punt bedekte het water ons al tot de taille. Het is meestal het moeilijkste deel van de reis, zodra de pelendengues Het ding gaat veel sneller. Dat is ons overkomen op onze volgende bestemming: Bosnië. Total reality badkamer! We genieten ervan en voelen het, omarmen het en verlangen ernaar.
En in Servië hebben we een ander deel ontmoet, "het andere deel", dat uiteindelijk de muur van ons denken heeft afgebroken en de ziel rechtstreeks is binnengegaan.
In een trein op het station van Belgrado hebben we ons bed opgemaakt om lekker te liggen en te slapen met een ruk, en zo de grens over te steken met Montenegro, onze volgende bestemming, de grootste verrassing van de reis. Niet de hoofdstad, waar we er niet teveel uit hebben gehaald (we betwijfelen dat er veel meer sap in die stad is), maar van de ongelooflijke kust.
Van ontspanning gaan we naar authentieke waanzin ... of liever naar authentieke waanzin, in Albanië. We zullen terugkeren, dus we zijn
En uit waanzin, terug om te ontspannen, in dit geval waren het de wateren van een meer, dat van Ohrid, in Macedonië, dat hielp. We komen aan op Skopje station, de half voltooide stad, in een half ongedaan gemaakte trein, dwars door het hart van dit ontcijferbare land.
Onze volgende sprong was Bulgarije, een geweldig land, dat we konden ontdekken via de hoofdstad Sofia. Hier, op een grijze en regenachtige dag, kwamen we de vrouw tegen die bijna niets had en toch alles leek te hebben. Zijn glimlach verraadde haar.
De reis liep ten einde, de Balkan had ons een zeer intense tijd gegeven. Op dit punt besloten we naar het noorden te gaan en een goed verslag te geven van drie van de meest bezochte steden in Midden-Europa: Boedapest, Praag en Bratislava voordat we een einde maakten aan onze interrail op de Balkan.
