We beginnen de dag aan de oevers van Paho meer. Gisteravond zagen we vuurvliegjes en een prachtige zonsondergang, hoewel toen, toen we naar bed gingen, de ene in slaap viel na 2 minuten voor het slapengaan, de andere 1 uur bleef luisteren naar verdachte geluiden ... Ik zweer dat zij de stappen waren van een seriemoordenaar, maar het waren maar beestjes die in ons muskietennet botsten.
De zonsopgang was koel, met de reflecties van de zon in het water van het meer en met een snel ontbijt. Zo snel dat het bestond uit een kop koffie om te stelen en een perzik- en mangosap voor mij. Welnu, sap is grote woorden, dat was sinaasappelwater met suikers en nogal wat smaken.
We hebben de batterijen vroeg geplaatst: om 08:30 zijn we onderweg. Deep Missouri wacht op ons en een afspraak voor Rober, onontkoombaar: de Champions finale. Zullen we een bareto kunnen vinden waar ze het uitzenden? Spoiler: niets spoiler, blijf stuk bum lezen.
Missouri Het maakt deel uit van het gebied dat 'de grote vlakten' wordt genoemd en ja, net als Iowa heeft het vlaktes, velden, schuren, boerderijen, meren, koeien en cowboys. Maar het heeft iets speciaals met wat we al een tijdje wilden oversteken ... Amish! Ja, we zagen ze eindelijk in hun paardenkarren, met hun kleine baarden en kostuums uit een ander tijdperk. Hoewel het eerste wat we zagen een signaal was dat er hier trage voertuigen zijn (kom op, paardenkoetsen) waarmee je de weg moet delen.
Hierna kwamen de echte auto's, we zagen er minstens 6 of 7, hoewel de eerste degene was die we ons altijd zullen herinneren, niet omdat hij de eerste was (maar ook) maar omdat hij ons begon te begroeten vanaf de bovenkant van zijn winkelwagen . We kwamen ook langs een supermarkt waar ze hun paarden in de meest pure westerse stijl hadden 'geparkeerd'.
Blijkbaar is dit het gebied waar meer Amish-bevolking is, zeg de echte Amish-gemeenschap, er zijn andere beroemde steden in Lancaster in Pennsylvania, in de buurt van Philadelphia, hoewel we begrijpen dat ze behoorlijk toeristisch zijn.
Amish in de eerste persoon zien was een van de illusies die we tijdens deze reis hadden, hoewel wat daarna kwam nog beter was! Aanvankelijk hadden we gedacht ga naar Springfield, al in de route 66, maar toen de tijd van het spel naderde en Rober nerveus werd, besloten we een paar kilometer eerder te stoppen in het onbekende en kleine stadje Warschau. Ja, zoals de Poolse stad. Hier kwamen we binnen, zonder veel hoop dat ze het spel zouden uitzenden, in de enige dorpsbar en verrassing! Nadat we hem hadden gevraagd of hij zijn televisie wilde aanzetten, hebben we gecontroleerd of hij op de FOX werd gegooid en dat ze het hadden! J
De bars in de Verenigde Staten zijn geweldig, maar de bars in de kleine steden van de Verenigde Staten zijn nog steeds meer dan geweldig. De bar had in dit geval de vorm van een hoefijzer omringd door ontlasting aan de vloer, in twee ervan zaten we en in de rest was een blonde vrouw met een aanstekelijke lach en nog een paar biertjes, Cindy, die haar meenam het haar van de blonde (en die een zoon heeft die eruitziet als Rober), Tommy, een man van weinig woorden die alle pinten had dat hij op Trump had gestemd, een man van middelbare leeftijd met grijs haar, zeer majete, Billy en Mike, een super aardig stel en zijn vriend met een cowboyhoed (waardoor we beloofden dat als we gaan trouwen we de bruiloft hier zullen vieren, of in ieder geval dat we de volgende keer dat we door zijn stad komen een camper zullen kopen en samen naar Yellowstone gaan ). Oh, en daar is David, de ober die een Amerikaanse moeder en een Mexicaanse vader heeft (hoewel hij maar één ding in het Spaans weet: bier).
Net door de deur begroetten ze ons alsof ze ons een leven lang hadden gekend. En na 5 minuten spreken, na het verduidelijken van concepten (om de voetbalwedstrijd van vandaag te stelen is het net zijn superbowl), hadden we al twee biertjes voor ons, met dank aan Billy's echtgenoot.
We blijven een tijdje praten, dat als we uit Spanje en Italië komen, dat als honkbal in onze landen niet wordt gezien, dat als de finale cool zou worden, dat als voetbal een sport voor een klein meisje is, dat als dat, dat hoe zijn we in godsnaam in dat stadje terechtgekomen ... en na een tijdje nodigde de man met grijs haar alle aanwezigen uit voor nog een biertje. Maar op een eigenaardige manier ... In plaats van voor iedereen een biertje te krijgen, deelde David wat groene chips uit die als "vouchers voor een biertje" dienden.
Maar het was niet het enige rare dat de ober achter de bar vond, plotseling zien we dat hij een beker met wat dobbelstenen haalt en iedereen hem 50 cent geeft. En dat? Het is een spel: als de 5 dobbelstenen 4 dezelfde of een zijn, komt de rode, een uit ... gratis bier. We beproeven ons geluk maar het spel staat niet aan onze kant. Billy ja, na afscheid te hebben genomen en ons twee oma's tips te hebben gegeven, geeft hij ons twee van die groene chips die hij in zijn tas bewaarde ... nog een biertje! Mijn moeder
We vertrokken daar met de twaalfde Champions League, 3 bieren, een paar nieuwe geïmproviseerde vrienden en een les: er is geen betere plek dan de dorpsbar om dingen over de Verenigde Staten te leren.
Missouri is cool, roadtrips zijn cool, deze trip is cool en het diner dat Rober bereidt in onze prachtige caravan, op een prachtige camping, aan de oevers van een prachtig meer, is cool.
Morgen wacht ons een geweldige dag: we stappen eindelijk op Route 66!
