La Ceiba, Hondurese Caraïben

Dag 12: Copán-ruïnes - La Ceiba

Hoewel we vandaag de bus hebben die ons om 11 uur 's ochtends van Copán Ruinas naar La Ceiba brengt, waarbij we een technische stop maken in San Pedro Sula om van bus te wisselen, zijn onze lichamen al gewend om vroeg op te staan, dus vóór 5: 30 's morgens zijn we al wakker, moment nemen we de gelegenheid om een ​​beetje te werken voordat we alles verzamelen en gaan ontbijten. Het is iets minder dan 8 als we naar de ontbijtzaal van de Mayan Way gaan waar we om een ​​continentaal ontbijt en een omelet vragen, meer koffie die ons opbeurt om de transferdag van vandaag tegemoet te zien, die ons vrijwel de hele dag zal brengen.
Aangezien het nog vroeg is, hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om een ​​paar snacks te kopen en een korte wandeling door de straten van Copán Ruinas te maken, omdat het regent, niet sterk, maar genoeg voor het bezoek aan Copán dat we gisteren hadden gedaan, zou het niet zo zijn geweest Perfect als we het vandaag moesten doen. Is er nog enige twijfel met het geluk dat we hebben met de tijd op alle reizen?

Het is 10 uur 's ochtends als we naar onze kamer gaan om de rugzakken op te halen en 5 minuten later gaan we naar de straat waar we niet meer dan 2 minuten hoeven te wachten om een ​​motocarro of tuk tuk te nemen die ons naar de Hedman Helaas station, het busbedrijf waarmee we gaan Copan ruïneert naar La Ceiba en dat ligt op minder dan 500 meter van het hotel, maar als we tellen dat het miezert, hebben we geen zin om te voet te lopen.

Ze vragen ons om 30 lempiras om ons naar het station te brengen. We weten dat we kunnen onderhandelen, maar de waarheid is, hoe onderhandelen voor iets meer dan een euro? Wij geloven oprecht dat het niet geoorloofd is om dat te doen, wanneer we die prijs kunnen betalen en we het echt over een meer dan gerechtvaardigd bedrag hebben.
Het duurde minder dan 5 minuten om de deur van de te bereiken Hedman Alas-station in Copán Ruinas, gelegen aan de rand van het centrum, en na onze rugzakken te hebben gemarkeerd met een naam en telefoonlabel en een kopje koffie te hebben gedronken in hun kleine cafetaria voor 15 lempiras, arriveert de bus die vanuit Guatemala City komt om 11:05, gaf ons een paar minuten om rugzakken te laden, een foto te maken voor de veiligheid toen we binnenkwamen, net zoals ze deden in bussen op de reis naar Peru, beoordeling van handtassen en daar gaan we op weg naar La Ceiba, met een korte stop in San Pedro Sula, waar we van bus zullen veranderen.

Hedman Helaas in Honduras

Hedman Helaas is de busmaatschappij die ons heeft aanbevolen om deze reis naar Guatemala en Honduras te maken, voor de transfers die we moesten maken in Honduras.
Er zijn twee soorten stoelen in Hedman Helaas:
- Executive, dat is wat we hebben gekozen, met verstelbare stoelen, voetsteun en drankje en snack inbegrepen in de prijs, voor 292 quetzals in deze route van Copán Ruinas naar La Ceiba.
- Executive plus dat we kunnen zeggen is praktisch vergelijkbaar met de eerste klasse van een vliegtuig. We moeten zeggen dat de manager het heel goed doet, maar als de reis vele uren of nachten duurt, is het zeker de moeite waard om iets meer te betalen voor de executive plus, vooral voor het hebben van meer verstelbare stoelen
U kunt tickets rechtstreeks bij de kantoren of via de website //hedmanalas.com/ boeken, iets meer dan aanbevolen als u op zeer specifieke datums reist.

Punctueel verlaten we Copán Ruinas, steken de weg van Honduras over, met een steeds duidelijkere dag die ons achtervolgt waar we ook gaan. Zoveel als we willen, we kunnen niet wegkijken van het raam en proberen niet uit het oog te verliezen wat er om ons heen gebeurt, en zoals we bij verschillende gelegenheden hebben gezegd, kunt u met dit soort transport "kijk hoe het leven voorbijgaat", dat hoewel het niet hetzelfde is als het leven op straatniveau, het je de mogelijkheid geeft om het via dit medium te doen.

We komen aan op het station Hedman Helaas in San Pedro Sula om 14:25 uur en tegen alles wat ze ons hadden verteld, vonden we een meer dan correcte terminal, waarvan we zelfs kunnen zeggen dat deze veel beter is dan die we in Guatemala-Stad waren, tenminste extern .

Zodra we uitstappen, leggen ze ons uit dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor het wisselen van bagage van de ene bus naar de andere en dat we in de wachtkamer moeten wachten tot ze de volgende bus naar La Ceiba om 15:05 aankondigen.

Hier vinden we een wachtkamer met badkamers en cafetaria-service, waar we van de gelegenheid gebruik maken om een ​​paar koffie en een sandwich te bestellen voor 75 lempiras, die voedsel maken voor deze dag waarin de routes de hoofdrolspelers zullen zijn.
Stipt waarschuwen dat onze wil zal vertrekken bus van San Pedro Sula naar La Ceiba en daar passeren we weer een paspoort en ticketcontrole, nemen we een nieuwe foto voor de veiligheid en nemen we plaats in de executive seats voor deze volgende drie uur durende reis naar La Ceiba, zonder tussenstops.

We hebben tenslotte gelezen en ons verteld over de beveiliging in San Pedro Sula, beschouwd als de gevaarlijkste stad ter wereld, iets waar we later over willen praten, we kunnen niet uit het busraam stappen en proberen een indicatie te krijgen van die bijnaam waarmee deze stad bekend is, die we moeten herkennen, waar we op zijn gestapt, met meer

We hebben ongeveer 40 kilometer nodig om te bereiken La Ceiba wanneer een indrukwekkende storm ons verrast, waardoor de weg praktisch overstroomd is, iets waardoor we naar onszelf kijken met het gezicht van een paar vrienden en morgen gaan we naar Varkens Cays en we zouden geen storm of bewolkte dagen willen ontmoeten als metgezellen voor deze volgende dagen.
We komen aan bij de Hedman Alas-station in La Ceiba om 6:30 's middags, onder een storm zo sterk als we ons niet konden herinneren tijdens onze reizen, waar de eigenaar van La Casa de Nery al op ons wacht, die onze accommodatie in La Ceiba vanavond.
Toen we het hotel boekten, vroegen we of hij ons een taxi kon sturen om ons op te halen, omdat ze ons hadden verteld dat La Ceiba, net als in San Pedro Sula, geen erg veilige stad was en minder 's nachts. Op het moment dat hij ja zei, stond er een auto op ons te wachten bij het busstation. Maar in plaats van een taxi is het duel van het hotel gekomen, zonder extra kosten, een geluk want op dit tijdstip van de middag, met alles praktisch gesloten, aan de rand van de stad en overstromingen, geloven we dat we moeten zoeken naar een Vervoer zou niet te gemakkelijk of een goed idee zijn geweest.
Na een rondleiding door de ondergelopen straten van La Ceiba, kwamen we aan bij het hotel, een van de beste die we op deze reis naar Guatemala en Honduras zijn geweest en het is dat niet alleen de kamer enorm is, maar dat we naast de strand, van waar we kunnen horen hoe de golven met zoveel kracht op de kust breken dat het de kamers lijkt te bereiken.
We betwijfelen of we al dan niet uit eten gaan, omdat het 's nachts gesloten is en zoals we hebben opgemerkt, voor La Ceiba raden ze op dit moment niet aan om te wandelen. Het weer gaat niet teveel mee, dus de hoteleigenaar redt ons wanneer hij voorstelt dat ze ons kunnen vragen om te dineren in een nabijgelegen restaurant en dus direct in het hotel kunnen dineren. We denken niet twee keer na en daar maken we vandaag onze "thuisbezorging" voor het avondeten, met een toegevoegde tafel met de hoteleigenaar en een droom in gedachten: dat het weer verbetert en morgen kunnen we naar Cayos Cochinos gaan. En het is dat net wanneer we naar de kamer gaan, ze uitleggen dat hoewel het zelden gebeurt, vandaag de storm de veerboten van La Ceiba naar Útila en Roatán heeft moeten opschorten, dus als het op dezelfde tijd doorgaat, is morgen Waarschijnlijk blijft geannuleerd.

Dus gaan we naar bed, begeleid door het geluid van regen, het tij en de gedachte die erin wordt gezet Cayos Cochinos, het laatste Eden van het Caribisch gebied.