Aangekomen in het dorp was een opluchting. De zwarte, met storm gevulde wolken begonnen te regenen. We waren moe, nou ik zou zeggen dat we gepakt waren: het was de eerste dag van de Kalaw-Lake Inle trektocht, als die beroemde dag toen mijn vriend me bedroog met een bloedzuiger! Maar dat is een ander verhaal ...
Ik weet niet waar we waren, hoewel ons kleine dorpje in de bergen van het oude Birma ons aan het einde van de dag op zijn minst nieuwsgierig reserveerde! Een straat, modderig, een paar kinderen gehallucineerd om onze witte gezichten te zien, een handvol vrouwen die in het veld werken en een klooster. We naderen, toch? Nou, ik doe mee met een bomaanslag! Ga je gang!
We zien een groep novicen die hun huiswerk maken, maar het is natuurlijk moeilijk om gefocust te blijven wanneer je meer dan een monnik een modelziel hebt en wanneer je de camera ziet, je begint te poseren alsof je de ster bent van de nieuwe Dolce e Gabbana-campagne ...
... en plotseling komt hij.
Hallo hallo! Kom binnen! Hij nodigt ons uit om zijn klooster binnen te gaan, laat ons zitten en begint desserts, pinda's, bananen en thee te maken. En dat is wanneer de show begint:
"Waar kom je vandaan?" Hahahahahahahaha! ” "Spanje, Slovenië en Italië" "hahahaha blij blij !!!! Spanje Slobvhsjafd, Italië happy hahaha !!! ”
De kont blijft breken en in het Birmees geven we zinnen vrij die we nooit zouden kunnen begrijpen, altijd gevolgd door GELUKKIG GELUKKIG! We kletsen een beetje in het Engels, Birmaans, Sloveens, Italiaans en Spaans, hoewel we door de universele taal van glimlachen en goede vibes elkaar begrijpen, en we beginnen allemaal te lachen en gelukkig, blij hahahaha te roepen!
Ik weet niet of de monnik echt de gelukkigste persoon ter wereld was, of de bananen te goed waren, of dat de thee met een speciaal kruid werd gemaakt, maar we kunnen die ontmoeting in een door de bergen van Myanmar verloren stad nooit vergeten ... de dag dat we de Happy Happy Monk ontmoetten.
