Wel honderd nee. Maar verschillende ja, er zijn er Udaipur en allemaal mooi en ontspannend, hoewel de koning ongetwijfeld hij, de Pichola-meer waar een van de symbolen van de stad staat: het wit Lake Palace hotel.
Tip: er is niets beters om Udaipur te leren kennen dan een lokale rondleiding te maken 🙂 Dit is gratis (hoewel het altijd goed is om een fooi te geven).
De eerste dag die we wijden aan het bezoeken van Stadspaleis, dat de waarheid ons een beetje onverschillig liet, de Jagdisa hindoe-tempel waar we een eekhoorn zagen offeren hehe, en rond het meer liepen!
We besloten om bij een van de vele te dineren restaurants op het dak die rond het meer oprijzen, en stuk hamburger de Rober was gezapt!
De volgende dag zijn we het opnieuw eens Iuri, Pol en Mireia en we delen een aangename tijd op de dag van Kerstmis. En terwijl je de tand in de noga reed, deden wij ... ook (hoewel vergezeld door vrouwen die kleren wassen en kinderen die een bad nemen naast de deur!).
En om het af te maken ... zijn we vertrokken tonen! Al ... in april eerlijk plan, maar in plaats van sevillanas en gefrituurde vis, waren er traditionele dansen uit alle regio's van India en pittige snacks.
Het beste was de show die ze 's middags deden: mensen uit elke hoek van India ze kwamen om te pronken met hun dansen en liedjes, het was erg leuk en grappig, vooral toen 3 mannen in de doos gingen (een kleine oude man met een mars, een mollig met een slagersgezicht van de stad en een meer timide) en begonnen grappen te zingen (of dit wij geloven) omdat het hele publiek om elke strofe lachte! (Toen toonden we de video aan de GH-man en blijkbaar vergeleken ze hun vrouwen ...)
En om terug te keren, omdat de tuktuk ons om een ganzenpasta vroeg (zoiets als € 2 ... je moet de waarde van geld zien als het omhoog gaat wanneer je reist!) We besloten om te liften in het Pekin Express-plan. En ja hoor! Na verschillende pogingen stop ik met een zeer majestueuze man. Met hem hebben we een groot deel van de weg afgelegd en eenmaal op een kruispunt in de buurt van ons huis vertelde hij ons "Geld!" en we "neeoooo geld, we hebben je al gezegd dat we dat niet hebben!" en verrassing: we zien dat hij geld uit de portemonnee haalt en het ons "voor tuktuk" aanbiedt, vertelt hij ons! Joliiin accepteert duidelijk niet, maar we waren bevroren door dit gebaar! Hoeveel mensen in Spanje zouden ons van de weg hebben opgehaald, met de auto in de buurt van waar we wonen en geld voor de taxi hebben aangeboden? Niet veel zeker, maar we denken dat we verwachten dat iemand die zo gul is nog steeds bestaat! En om het af te maken, een paar meter van het lopen, stopt hij een tuktuk en vertelt ons dat een ander stuk weg gratis komt! Ga rond de nacht 🙂
Udaipur betekent voor ons behalve paleizen, meren, tempels en beurzen één ding: Samvith en zijn familie. In zijn Homestay hebben we 4 nachten doorgebracht en goede tijden beleefd…. Spelen met Donna, de mooiste hond in Rajasthan, chai nemen met Samvit aan de oever van het meer en chatten met haar ouders! We hebben ook de vereniging bezocht die de organisatie beheert: de DAAN Foundation, waar we het werk konden zien dat ze met de kinderen van de stad doen, we zullen je meer en beter vertellen in een specifieke post!
NUTTIGE INFO
Hoe bereikt u Udaipur met de bus vanuit Chittorgarh
We gingen met de bus vanuit Chittorgarh, we betaalden ongeveer 70 INR (vergeet niet dat de meisjes 30% korting hebben), het duurde ongeveer 3 uur. Eenmaal aangekomen bij het busstation kun je een tuktuk pakken voor 50 INR die je in het centrum van de stad verlaat.
Waar te slapen in Udaipur
We sliepen in de Chandra Niwas Homestay
Waar te eten in Udaipur
Er zijn veel restaurants rond het meer, voor een goed uitzicht raden we u aan naar een dakterras te klimmen. We aten goed en goedkoop bij Lake View (de afgebeelde hamburger is van daar!)
Wat te zien in Udaipur
- Stadspaleis: We kwamen binnen met studentenkorting, de toegang kostte ons 55 INR in plaats van 110 INR. (Inclusief het museum, als je het Crystal Palace wilt bezoeken, moet je 500 INR meer betalen ... we zijn niet gegaan). Bij binnenkomst van het museum wordt u gevraagd 250 INR per camera te betalen of in de borg te laten. We hebben haar daar achtergelaten en spijt gehad: het paleis is prima, maar niet ver zoals anderen. U kunt ook buitenlandse foto's maken met uw mobiel.
- Jagdisa hindoe-tempel: Het is gratis, zoals altijd worden donaties goed geaccepteerd. Ze vragen je om geld als je de schoenen oppakt, negeer ze gewoon hehe!
- Ze adviseerden ons om naar boven te gaan Moesson-paleis die op een nabijgelegen heuvel ligt om de zonsondergang te bekijken, maar we hadden geen tijd (of wens?) Boottocht op het meer van Pichola: er zijn verschillende steigers langs het meer. Het kost INR 200 voor een half uur. We hebben het niet gedaan.
