GEEL, GRIJS, BLAUW, ROOD, GROEN, BRUIN
De gele tram glijdt over de natte platforms door een irritante motregen. En wij zonder paraplu's. De lucht is grijs en vertoont geen tekenen van blauw worden terwijl we op zoek zijn naar onze rode accommodatie. We kwamen aan en onze kamer is niet langer van ons. We wachten en uiteindelijk geven ze ons nog een en moeten we het bed opmaken. Red. Er is een groot raam, vol reflecties van groene bomen en een bruin houten bureau. Witte muren. En de grijze lucht.
Hier woonde eerst een beeldhouwer en nu zijn geest. Of dit vertel het ons. Ik schijt. Ik denk ook dat Rober. Maar ik hou van het raam vol reflecties van groene bomen en het bureau ook.
DOBRO UTRO SOFIA
добро утро = dobro utro. Het Cyrillische alfabet is eenvoudiger dan het lijkt ... dat als je het een beetje eerder bestudeert, waarom dan niet, man, het nergens is om het te nemen.
De eerste indruk met Sofia was goed, zoals bijna altijd gebeurt als we slechte dingen over een stad lezen ... het zal zijn dat we ernaar kijken met de wens er gebruik van te maken, ik weet het niet, maar uiteindelijk vinden we het meestal leuk. Als we rare dingen zijn.
De hoofdstad van Bulgarije rijst op aan de voet van de nabijgelegen Vitosha-berg en heeft de uitstraling van een voormalige communistische stad die de eerste blik terug kan nemen: gigantische betonnen blokken worden op elkaar gestapeld en leren de 'kunst' van de oude school (de lelijkste beelden ter wereld inclusief) maar gelukkig is Sofia niet alleen Sovjetgrijs en zul je ontdekken of je het typische toeristische circuit durft te verlaten en door de minder bekende slagaders dwaalt.
Je kunt dus huizen tegenkomen die volledig zijn beschilderd, met kleurrijke graffiti, tuinen vol verrassingen en veel vitaliteit. Het maakt niet uit of de lucht Sovjetgrijs blijft: Sofia heeft een regenboogziel.
Bohemen. UNDERGROUND. MAAR HIERBOVEN.
In Sofia is het onmogelijk om je niet in het oosten te voelen. Het is veel meer dan Praag of Boedapest. Het is sinds je voet op straat zet, vertellen de Cyrillische letters je, de koepels van de Alexander Nevski-kathedraal, het gepraat van zijn bewoners, de geur van zijn stoofschotels, de zoete smaak van de baklava (het beste dat we probeerden, trouwens), namen, straten, uiterlijk. Alles is dit, net als het constante geruis van de straten, fruitmarkten, groenten en geïmproviseerde markten waar grootmoeders slipjes verkopen tegelijkertijd met religieuze iconen, schaakspellen voor de Opera, Turkse moskeeën, Russisch-orthodoxe kerken, Joodse synagogen Sofia is dit: het is dit.
Ondertussen regent het maar de lucht lijkt bijna niet meer grijs.
