Miyajima wordt beschouwd als een van de 3 belangrijkste schilderachtige plaatsen in heel Japan. Eigenlijk de meest gezochte afbeelding door de toerist bij het naderen van dit kleine eiland ten zuiden van Hiroshima is het enorme torii in de zee die de verwelkomt Itsukushima Shinto-schrijn. Maar hij geeft ons zelf de belangrijkste aanwijzing om te begrijpen dat Miyajima niet alleen een torii is ... de reden om in de zee te worden gebouwd is niets anders dan het behoud van het heilige karakter van het hele eiland, dus in de oudheid kon je alleen stap uit bij het Shinto-heiligdom door eerder onder deze boog door te gaan om de ziel van de reiziger te zuiveren.
Dit eiland was een verrassing! De eersten die ons kwamen ontvangen en verwelkomen waren een herten groep, agressiever indien mogelijk dan Nara. Deze keer zorgen we ervoor dat de kaart niet verslaafd is, hoewel hij goed werd gezocht en gesnoven door de verknipte!
En natuurlijk, op dit moment van het jaar waren de altijd aanwezige bomen goed geladen met bloemen. Als ik half vergeel met zoveel bloemen en zoveel roze!
de torii Miyajima symbool Het wordt bijna vanaf de andere kant van de zee gezien als je de veerboot neemt. Eenmaal op het eiland, is het imposant voor deItsukushima Shinto-schrijn,met zijn eeuwige sinaasappel en zijn prachtige en fotogenieke figuur.
Maar ze ontmoeten elkaar veel interessante punten op een wandeling op dit eiland ...
Een van hen is de Pagode van 5 verdiepingen, net achter het belangrijkste heiligdom. Het werd gebouwd in 1407 en heeft een imposante hoogte van 28 meter! Wat mooi!
En natuurlijk het belangrijke Itsukushima Shinto-schrijn. Oorspronkelijk gebouwd in 593 en gerenoveerd in 1168, heeft het verschillende gebouwen verbonden door gangen. Hij is beroemd om zijn unieke constructie en voor de torii voor hem.
Op dit punt besloten we te scheiden. Terwijl Lety over de basis van het eiland slenterde, tussen de marktkramen, steegjes en de palet om de rijst te roeren voor sushi grootste ter wereld…… Ik nam de beklimming naar de heilige berg Misen. Ik begon te genieten van de weg, die door Momijidani Park en langs een stroom met watervallen ging.
Maar uiteindelijk zweette ik de dikke druppel met de laatste stappen. Ik werd al gek met zoveel stappen!
Toen ik de top bereikte, wachtte me nog een verrassing ... naast de ketel die boven een hangt vuur aangestoken door Kobo Daishi meer dan 1.300 jaar geleden zonder dat het sindsdien is uitgeschakeld, en een fles water voor de prijs van een cubata ... Ik verwachtte een ander pad dat naar de echte top leidde! Nadat ik mezelf had heroverwogen door te gaan met stijgen of die van Villadiego te nemen en naar beneden te trekken, besloot ik eerst.
Na een uur sinds ik deze keer aan de klim begon, kwam ik bij de echte top van de berg Misen, het observatorium op 535 meter boven zeeniveau. Vanaf hier zijn er prachtige uitzichten over de baai, de heiligdommen en tempels en de torii ... Lety kon haar niet vinden en keek naar de ijskraampjes ...
de afdaling Ik deed het voor de "Daishoin-cursus", die door verschillende kleine heiligdommen en een prachtige Niomon-poort loopt. De hardheid is nog steeds gematigd, hoewel ik deze alleen kan afnemen in het gezicht van de mensen die ik oversteek. Onfeilbare methode ... nu denk ik na over hoe mijn gezicht zou zijn in de laatste meters van de klim, slechts een half uur geleden ...
In het laatste deel bereik je het mooie Daishoin-tempel, van verschillende constructies en met ontelbare details die je met je mond open laten (zoals de buitengewone toegangsdeur, de lantaarnkamer, de talloze beelden van Jizos aan de zijkanten van de hoofdtrap of de weergave van de "Japanse pinocchio")
In totaal was het precies 3 uur op en neer totdat ik Lety weer ontmoette, die erg blij was haar lieveling weer te zien.
NUTTIGE INFO
|
