Hier gaan ze:
1 WEET NIET OM MIJ NIET TE GEOZEN
Ik ben een geobsedeerde (niet zwaarlijvig eh, dat ook, maar dit is een ander probleem). Het gebeurt een beetje met alles wat ik leuk vind, bijvoorbeeld:
- Ik hoor een prachtig nummer op de radio = ik moet er 458 keer per dag naar luisteren,
- Ik probeer een nieuwe maaltijd waar ik van houd = ik eet het dagen achter elkaar,
- Ik begin een nieuwe serie = ik zag het net in 2 dagen,
- Ik vind een nieuwe coole blog = ik lees alles in een paar dagen.
Kom op, ik ben een overdrijving van het leven! Wat daarna meestal gebeurt, is natuurlijk dat ik moe word en het verlaat.
2 WEET NIET HOE EEN OPENER TE GEBRUIKEN
Ik heb het geprobeerd Mijn ouders eerder en Rober hebben het me later met zoveel oefening uitgelegd, maar mijn hersenen moeten een diepe verwonding hebben in het gebied dat verantwoordelijk is voor de blikopener: ik begrijp niet hoe het werkt, ik weet niet waar ik het wiel moet plaatsen, ik weet niet waar ik moet snijden (met hoe gemakkelijk het is om iemand anders opdracht te geven dit te doen!). Het is niet dat ik dom ben, er zijn veel dingen die ik de eerste keer zie, maar de gemakkelijke openers hebben me veel geholpen in dit leven!
3 IK WEET NIET HOE TE WATEREN ALS EEN NORMALE PERSOON
Het kost me veel om in het water te komen: het zal altijd koud voor me zijn, altijd!
Ik heb twee technieken:
- mezelf in een bom gooien (ik lijd veel in korte tijd)
- beetje bij beetje baden (ik lijd een beetje lang)
Normaal kies ik de tweede en ga ik altijd ongeveer 15 minuten voor Rober naar de zee zodat wanneer ik aankom tenminste het water mijn buik bereikt!
 |
| is dat het water een erg koude copon is! |
4 IK WEET HET NIET
Op mijn 18e ging ik van het nemen van mijn kaart (met hoe gemakkelijk het is om een ander opdracht te geven om het 2.0 te doen!) En dat was een daad van liefde jegens de mensheid: het is de kleine korrel zand die ik besluit bij te dragen zodat de wereld een veel gelukkiger en veiliger plek, maar het is niet de enige reden waarom ik niet rijd:
- Het belangrijkste is dat ik nooit de deur uitga zonder te moeten drinken omdat ik moet rijden (dit kan een van de redenen zijn waarom ik niet veel vrienden heb)
- Ik kan me niet herinneren of de gashendel links of rechts staat
- en de marsen? Wat zijn de marsen?
- en het buitenspel? Wat is ... ah, dat is niet iets anders!
5 LEEF NIET ZONDER COCA COLA
Het is mijn zwakte, mijn achilleshiel, mijn half oranje staart. Ik hou van cola en ik weet dat het heel slecht is, maar het is om erover na te denken en ik voel me als zijn sprankelende bubbels en zijn frisse en heerlijke smaak. Ik ben zelfs blij dat ik coca-cola-ogen heb.
6 IK WEET HET NIET OP OPENBARE PLAATSEN
Nou nee: ik draag het fataal. Terwijl ik daar ben met iets dat moet vertrekken, merk ik altijd dat er iemand is die binnenkomt (door de deur he!). Jammer! Ik voel me niet op mijn gemak, ik voel me niet veilig ... wat ik voel is ongelukkig en voor of na, ongemakkelijk en onzeker raakt me!
 |
| Ik zou zo willen zijn ... |
7 IK WEET NIET WAT TE DOEN
De kak zagen we dat ja. Maar ik kan het niet uitstaan om deze kwekerij op het blog te schrijven ... Ik heb geen filters, ik ben altijd zeer responsief geweest en heb alles verloren wat ik denk ... in goed en kwaad. Ik ben argumentatief, advocaat van verloren doelen, voor mij is alles een principekwestie en ik weet niet hoe ik tot 10 moet tellen. Zelfs geen 3.
8 IK WEET CENTIMO NIET
Ik heb het eigenlijk gewoon doorzocht op Google. In het Italiaans zeggen we "centesimo" en centimo zou voor mij het gemakkelijkst moeten zijn, maar nee: ik noem het cent of cent, ik begrijp het woord centimo niet.
9 IK WEET HET LEVEN MET COCKROACHES niet
Ik vind ze niet leuk Ze zijn klein en onvoorspelbaar. Ik was eens in de badkamer (mijn badkamer, dus ik had geen problemen) toen ik haar zag: een verdomde lepel die naar me keek. Zodra we onze ogen kruisten, werd de jodia nerveus en begon ze over de vloer te rennen (inclusief mijn voeten, gelukkig had ik sokken, ik, niet de lepel). Als reactie begon ik schreeuwend in de badkamer te springen en rode aardbei van huelva te draaien. Ik gooide de schoenen (Rober, natuurlijk ga ik de mijne niet verpesten) maar de klootzak was snel, dus ik ving het eerste wat ik bij de hand had en gooide het: de botequin met alle medicijnen. Ik leek haar te hebben gevangen, uiteindelijk zou ibopruphene me meteen helpen! Het was de dag dat we kerst zouden doorbrengen in het huis van Rober. Ik bracht twee weken door, tussen de ene hymne en de andere, denkend aan de geplette lepel onder het medicijnkastje.
Toen ik terugkwam, bleef ik buiten terwijl Rober zijn slippers over het oorlogsveld opraapte en ontdekte dat de lepel of schaduw ... waar gaat de rookwolk naartoe? En waarom blijf ik ibopruphene kopen?
 |
| Om een lepel te doden heb je een vliegende dinosaurus nodig ... om dat te weten! |
Tot nu toe mijn 9 dingen waarvan ik niet weet hoe ik het moet doen, nu is het tijd om de getuige door te geven aan 3 andere bloggers ... Ik weet dat ze me niet zullen teleurstellen! Hier gaan ze:
Lucia en Rubén van iets om te onthouden
Matias van een ongelooflijke reis
Bere van geen vaste bestemming
Bedankt Regi voor de nominatie 🙂 Voor of na gaan we samen een chocolade-ijs eten en eindigen we als een joker! 🙂
BONUS-TRACK: IK WEET HET NIET OM DE STRAWS TE BIJTEN DIE GEBEUREN ??
(vandaar de foto van het begin)
