Dag 19: VARANASI
Zaterdag 19 mei 2012
Ik werd 's ochtends om 7 uur wakker nachttrein van Khajuraho naar Varanasi, maar toen ik zag dat iedereen nog steeds in de trein sliep, sloot ik mijn ogen weer en deed hetzelfde.
Het gezegde luidt: "Waar je ook gaat, doe wat je ziet" en ik zal niet anders doen.
Om 8 uur 's ochtends brachten ze ons 4 toasts, plus 2 hardgekookte eieren en chai voor 100 roepies die we gisteravond betaalden toen ze ons kwamen vragen of we wilden ontbijten.
Een knikje geven ... Khajuraho nachttrein naar Varanasi in 3AC
Roger Bunk op de Khajuraho-nachttrein naar Varanasi
Na het ontbijt, nog een knik en al zien dat er nog een uur over was om te bereiken Varanasi We zijn begonnen dingen voor te bereiden.
Roger zegt dat hij vele malen wakker is geworden, maar ik heb geslapen als een blok, ja mijn rug is een beetje aangeraakt, maar niets kan ik niet verhelpen met een ontstekingsremmer 🙂
Bij het verlaten van de nachttrein van Khajuraho naar Varanasi We hebben de persoon ontmoet die Mahendra ons heeft gestuurd om ons te vinden en hij zal bij ons zijn de eerste dag dat we in Varanasi zijn.
In principe hebben we dit deel aan Mahendra verteld dat we het gratis zouden doen, maar gisteren vertelde Om ons dat Mahendra iemand had gestuurd om ons op te halen bij het station en ons naar ons hotel te brengen. Varanasi, The Gateway Hotel Ganges.
Het zal ons in ieder geval deze eerste dag helpen met transfers en de laatste om ons naar het vliegveld te brengen.
Na het reizen van een half station geladen als ezels, hebben we de parkeerplaats bereikt en zijn we vertrokken naar wat ons hotel zal worden voor de komende 3 nachten, The Gateway Hotel Ganges van de Taj-keten.
Onderweg heeft de chauffeur ons verteld dat hij elke dag bij ons zal zijn Varanasi.
Mahendra blijft erop staan ons alles te geven wat ze kan, zelfs als ze hier niet bij ons is :))
Meer praktische informatie om uw reis naar India voor te bereiden
- 10 essentiële plaatsen om te bezoeken in India
- 10 essentiële tips voor reizen naar India
Hij vertelt ons wat we al dachten, dat het nu het beste is om te rusten omdat het erg warm is en rond 5.30 uur in de middag zal hij ons komen zoeken om ons naar het Ghats-gebied te brengen en dus vandaag het eerste contact met de stad te hebben.
We kunnen dus niet weigeren en bij hem blijven.
We hebben een aantal buien getroffen die ons als nieuw hebben verlaten ... het lijkt een leugen die we kunnen voelen met zoveel "vuil" bovenop !! :))
Vandaag hebben we besloten om te eten in het Hotel de Varanasi. We bestelden een kip kebab en een lamschotel.
De gerechten zijn vrij groot en de kwaliteit is erg goed.
Deze plus 2 frisdranken en een water ... 2000 roepies !! Neem het nu! Dit is de duurste maaltijd in de reis naar india... :) Natuurlijk kunnen we niet ontkennen dat we eerst hebben gegeten.
Het enige is dat de obers zo attent zijn dat ze zelfs het hoofdgerecht bord vullen elke keer dat je klaar bent.
Te "chic" voor ons ... hahaha
Om 5.30 uur zijn we klaar om naar het Ghats gebied van te gaan Varanasi, dus we zijn punctueel en wachten bij de receptie als nagels.
Bij het verlaten van het hotel zien we dat het verkeer chaotisch is. Ik denk dat dit het ergste is dat we tot nu toe in India hebben gezien. Er zijn honderden mensen die de straten oversteken, dieren, riksja's ... auto's, motorfietsen ... en vooral het geluid van de hoorns die klinken ... dat alles binnendringt.
Geen wonder dat mensen die de reis beginnen door Varanasi Het raakt op kort na hier te zijn geweest.
De chauffeur laat ons achter op een parkeerplaats waar we gewoon de hoofdstraat moeten volgen voor iets meer dan 10 minuten om bij Ghat Dasaswamedh te komen. Een van de belangrijkste en waar elke dag om 19.00 uur een zeer speciale en zeer spirituele ceremonie wordt gehouden.
De manier waarop we het doen onder mensen die ons alles willen verkopen ... Ik geloof dat als je om de maan vraagt, ze het zeker aan jou zullen verkopen !!
Net aangekomen ... Dasaswamedh Ghat in Varanasi
Dasaswamedh Ghat
Vandaag hebben we geen concrete planning, vandaag willen we gewoon een eerste contact voor morgen nemen en als laatste onszelf meer wijden aan foto's en wandelingen.
Het is erg heet en de luchtvochtigheid is minimaal 500% ... we stoppen niet met drinken en zweten tegelijkertijd.
Hoewel het al midden in de middag is, daalt de hitte niet, lijkt het soms te stijgen.
We zien eruit als bronnen. Ik kan me niet herinneren ooit zo heet te zijn geweest ...
En dus gaan we door de Gaths van Varanasi, zonder haast, gewoon kijken ... enkele profielen herkennen die we al in sommige foto's hadden gezien.
Maar het is niet hetzelfde, de foto's nemen de verstikkende atmosfeer, het mengsel van hitte, geuren, lawaai niet waar ... dit alles maakt een explosieve cocktail, op dezelfde trap van de Ghats.
Varanasi
Zonder al te veel op te merken, hebben we niet gekeken naar de namen van de Ghats waar we aankomen, wanneer we plotseling enkele brandstapels in de verte zien.
Op dit moment weten we niet of we al aankomen in Manikarnika Ghat, het belangrijkste crematorium van Varanasi, beschouwd als de beste plaats om te cremeren Indië.
Terwijl we verder gaan, moeten we een paar mannen afwijzen die ons benaderen om ons alles te bieden ... en plotseling zien we het, ja, we zijn waar we geloofden.
We zien in de verte de koepels, een kaste van onaanraakbaren, die verantwoordelijk is voor het transport van de lijken.
In iets minder dan 5 minuten gaan ze naar drie lichamen, bedekt met oranje vellen, naar degenen die in de rivier nat worden voordat ze in brand steken.
We zijn er meer dan een half uur, zwetend, bijna zonder naar elkaar te kijken ... het is een ietwat vreemde ervaring.
In dit beeld zijn er alleen contrasten, kleuren, geuren, geluiden en we mixen opnieuw in die cocktail die ons omringt sinds we aankwamen.
Terwijl ze een lichaam verbranden, baden mensen vlak naast hen.
We kijken en mensen volgen hun leven, zonder zelfs maar naar ons te kijken.
Leven en dood Alles in één en tegelijkertijd zo gescheiden dat het zichzelf nooit raakt.
En wat me het meest verbaast, is dat er niets in mij is gebeurd.
Ik ben alleen nieuwsgierig naar het gebrek aan kennis van wat ik zie.
Ik voel niets anders, er is geen verdriet, er is niet dat gevoel van "pijn" dat ik dacht dat ik zou hebben als ik getuige zou zijn van dit beeld.
Misschien is dat wat de dood betekent ... het einde van iets om iets nieuws te beginnen. En daarom hoef je geen pijn te voelen.
En misschien kan alleen dit hier worden begrepen, in Manikarnika Ghat, aan de oevers van de Ganges, in Varanasi.
Na een tijdje keren we ons om terug te gaan naar de Dasaswamedh Gath, zonder te spreken, zonder naar elkaar te kijken, maar eerst nemen we een laatste kijkje ... de stapels hout zijn enorm.
Varanasi Ghats
Met het lichaam en geest nog steeds nadenken over wat we net zagen, kwamen we na 15 minuten van 7 tot de Ghat van de ceremonie aan.
Hier proberen we een goede plaats in te nemen en we zijn klaar om van de ceremonie te genieten.
Dasaswamedh Ghat
De ceremonie begint, Dasaswamedh Ghat
Omgeving aan de oever van de Ganges in Dasaswamedh Ghat
Details in Dasaswamedh Ghat
Het is bijna 8.30 uur 's middags, dus we gaan eten in het Dolphin Restaurant in Varanasi.
Na een aantal eindeloze trappen te hebben beklommen en alles te hebben gezweet waar we niet van hadden gezweet, kwamen we eindelijk aan bij het Rooftop Restaurant.
We eten een paar pastagerechten en wat chips, plus twee frisdranken voor 400 roepies.
Met deze maaltijd hebben we een beetje de kosten van deze middag afgeschreven ... dat we het budget hebben verlaten 🙂
Om 22.00 uur gaan we The Gateway Hotel Ganges binnen, nog steeds zonder alles wat we hebben gezien en geleefd te verteren. Nu moeten we rusten.
Morgen ontmoeten we om 4.45 uur Naresh, die ons bij het ochtendgloren meeneemt naar de Ganges.
Welterusten Indië!!
Dag 20VARANASI
