Van een land als India kun je maar één ding verwachten: je verrassen. En zo is het. Het gebeurt continu: culturele botsingen zijn hier net zo gewoon als kruidig in hun eten.
Vandaag gaan we je alles vertellen eigenaardigheden en eigenaardigheden van India die ons met open mond hebben achtergelaten 🙂
We wisten dat het een goedkoop land was, maar we wisten niet hoeveel! Er zijn veel mensen die zeggen dat de prijzen (onvermijdelijk) zijn gestegen, maar als je zonder veel pretenties reist en je aanpast aan reizen in India, kan het extreem goedkoop zijn. Ja, gedraag je als een Indiaan, anders geven je gesprekspartners je "Indiase prijzen voor Europeanen". Een tip: als je iets verpakt koopt (aardappelen, gebak, shampoo, enz ...) niet vragen De prijs: het is in de maak! Ah! En wanneer u betaalt, wees voorzichtig met de beurt... soms geven de linten het je in twee porties, en als je het verwaarloost en vertrekt nadat ze je de eerste hebben gegeven ... blijf wat billetito!
(Voor)
De trein is een nieuwsgierigheid na de andere. Er zijn twee soorten Indiase reizigers: degenen die, wanneer de trein aankomt, gek worden om de eerste te beklimmen en degenen die, om te klimmen, wachten tot de trein start. De eersten zijn onze favorieten: ze rennen, duwen en vechten alsof ze in de trein stappen eerst de mensheid moest redden (houd er rekening mee dat de kaartjes met stoelen en zo zijn!). De eerste keer dat we met de trein reisden, kwamen we aan bij het station en de typische ... mensen die naar ons keken, naar ons glimlachten en een beetje probeerden te kletsen. Allemaal heel vriendelijk en grappig. vooral een oude dame met een pint van oma en stekelige oma. De ballen: de trein arriveerde en veranderde zijn gezicht en alles, het zag eruit als golum: "Mijn tessssoro-trein" ... Lety werd geduwd om te klimmen dat noch Arnold Swaznegger die kracht had in zijn tijd bij Terminator!
(Bij)
Zodra je in de trein stapt, ga je zitten en herstel je van de duwtjes van de oude golum (die ondertussen weer naar je lachte, maar je bent het vertrouwen al kwijt): de show begint: "Chai, chai, chai!" “Water, cola, mangosap” “Samosaaaa” “biryani veg, chicken byrianiiiii!”. Kom op heb alleen een oom nodig die elektronische sigaretten verkoopt en je lijkt op een ryanair-vlucht te zitten: ze verkopen alles! Rober heeft voorgesteld nooit NEE te zeggen tegen een voedselverkoper tijdens een treinreis, we zullen zien hoe dit eindigt ...
(Na)
Wanneer de trein het station nadert, worden mensen nerveus en het is dat ze niet alleen op de eerste willen stappen, maar ook op de eerste willen stappen. Zonder te wachten tot de trein stopt, beginnen ze af te stappen. Wanneer het nog onderweg is! Wat een haast hebben ze! En natuurlijk, degenen die beneden wachten om naar boven te gaan, worden nerveus en beginnen te klimmen voordat de hele rots naar beneden gaat. Een puinhoop!
Natuurlijk, oude Terminator, verkopers op alle uren en turbulente afdaling inbegrepen, De ervaring van reizen met de trein is zeer de moeite waard: we houden van zijn waanzin.
De Indiase straten zien eruit als een openluchtdierentuin ... eekhoorns die overal rondrennen, duiven, kraaien, haviken en honderd soorten vogels die nog nooit zijn gezien, apen die als je niet oppast je voedsel, de camera of de bruidegom, geiten stelen en schapen, zwerfhonden, de vreemde kitten (weinigen de waarheid!), kamelen, olifanten ... en zij, de onbetwiste koninginnen van de weg: de koeien. Koeien zijn sindsdien heilig vertegenwoordigen vruchtbaarheid en moederschapZe zeggen ook dat als een koe je met de staart raakt, dit je geluk brengt ... Bij meer dan één keer stelen probeer ik door de staart te worden geraakt, maar er was geen manier!
De "NI" is de beste van India. Vele malen, wanneer u een vraag stelt, antwoorden zij u met de "ni", dat wil zeggen ze maken een gemengde beweging met hun hoofd tussen de SI en het NEE van al het leven, die ongeveer 4-6 keer worden herhaald. Maar wat betekent dat? Nou dat hangt er vanaf! Meestal betekent het JA (kijk of het vergezeld gaat van een "ha"), soms NEE en vaak "Ik heb geen idee."
Dit zou het nationale motto moeten zijn: born to toeteren (en ballen). India heeft geluid. En het is het geluid van de luidsprekers. De moeder die ze heeft gebaard: biiiip hier, booooop daar, je trommelvliezen zullen binnenkort deskundige bocinofielen worden ... je herkent het vervoermiddel dat nadert, je vermijdt het zodat je het niet verplettert en het zal deel uitmaken van je dagelijkse routine. Op de achterkant van de meeste voertuigen wordt "Please claxon" gelezen en hier wordt de claxon niet gebruikt zoals in Spanje dat als je fluit een andere bestuurder of een clueless voetganger beledigt (vaak gepensioneerden die op weg zijn naar de werken om mensen te zien werken), of hoogstens om de bruid en bruidegom te feliciteren die net zijn getrouwd! Hier is een altruïstisch doel: het wordt gebruikt om het voertuig voor je te melden dat je gaat inhalen. Toch geloven we dat veel chauffeurs gefrustreerde DJ's zijn en geven ze graag het beeeeeeeep!
Naar schatting zijn er in heel India enkele 5-6 miljoenhijras, mannen die zich als vrouwen kleden, om ze op een snelle (en oppervlakkige) manier te definiëren. Na gecastreerd te zijn (uit eigen beweging of niet) moet hij een zeer belangrijk ritueel uitvoeren: het morsen van melk in een stroom die zijn verlies aan vruchtbaarheid symboliseert.
Mensen geloven dat, niet in staat om hun eigen kinderen te krijgen,hijras een vermogen verwerven om de geboorte van andere kinderen te zegenen of te vervloeken. Daarom worden ze uitgenodigd voor de doop waar ze voortekenen en zegeningen uiten in ruil voor beloningen van aalmoes. In de metro van Mumbai zagen we verschillende aalmoezen vragen aan passagiers en in veel gevallen kregen ze wat ze wilden ... zal het vanwege dit bijgelovige geloof zijn? (Het is ook waar dat een oom hem een fooi gaf omdat hij hem in het gezicht sloeg hehe). Laten we kijken of we binnenkort een monografisch bericht over dit onderwerp (en dat van kasten) zullen voorbereiden, omdat het argument erg interessant is!
Ik ben je grootste fan die ik volg totdat je van me houdt, papa-papa-razzi. Niets van Lady Gaga! Hier zijn ze echte paparazzi. We zijn de tel kwijt van de foto's die we met vreemden hebben gemaakt (In hoeveel Indiase huizen staat er een foto van ons!?). In Hampi was het al het hoogtepunt van de situatie: de ooms staan voor je (als je een vrouw bent, mannen interesseren je niet zo veel), haal je mobiel en gooi je een foto schaamteloos, laten we gaan totale paparazzata! In het begin is het redelijk, hoewel je al snel op zoek gaat naar strategieën om aan fotoshoots te ontsnappen. Eens, na het nemen van 1075 foto's met 2765 mensen, waren we het echt zat en zodra een arme man ons om een foto vroeg, vertelden we hem dat onze religie ons niet tegenhield. Pooreee, we voelen ons slecht malisimooooos! Vuil besef en gevoel van extreme schuld, uiteindelijk hebben we de foto gemaakt ... Aan het einde van de dag: we hebben foto's gemaakt van 'zij' en ze hebben hetzelfde, toch? Hoewel sommigen ze met meer "donkere" doeleinden maken (zoals wanneer we de twee plaatsen en duidelijk alleen op Lety focussen, waardoor Rober uit het beeld verdwijnt ...)
De liefde, bewondering, waanzin, passie die ze voelen voor bollywood en zijn sterren is ... geweldig! De acteurs lijken de nieuwe goden van de Indiase samenleving te zijn, vooral wat we "Froti" noemen ... deze man is veranderd in onze nachtmerrie: we zien het overal en daarboven is het minder expressief dan Twilight!Bollywood-films zijn super anders in onze stijl, maar erg grappig (Er zijn subrealistische scènes en grappen die onze geest nooit kan vangen hehe!). Ja, er is veel censuur: We hebben nooit een kus gezien in omstandigheden, als iemand een waarschuwing rookt die zegt dat roken de gezondheid schaadt en dat de acteurs deze slechte gewoonte niet ondersteunen, onderdrukken ze scènes met veel geweld en seks. Over het algemeen zijn er in elke Hollywood-film veel bezuinigingen: op een avond keken we naar Kill Bill en het duurde ongeveer een uur en een kwartier!
Waar? Wanneer? Waarom? Echt niet ... hier na de na, de Patri zou gek worden! Bouw een gebouw door duizenden bamboestokken als pilaren te plaatsen, mannen die aan één touw hangen om ramen of gevels schoon te maken, arbeiders die wegen bouwen op een t-shirt, een andere op een shirt, een andere met sandalen, alsof ze op een zondag gaan wandelen, preventie en beroepsrisico's tellen hier niet veel!
We hadden ze al in Myanmar gezien, maar hier zijn er heel veel. Het zijn Draculas maar ze drinken geen bloed, ze kauwen op betel. En de tanden zijn rood-zwart gekleurd. Betel is een plant met bepaalde psychotrope effecten en wordt meestal opgenomenpaan, wat groene bladeren gerold met tabak, masala, wat snoep in zijn zoete versie en het is erg verslavend. Het is niet ongewoon om rode vlekken op de trottoirs te zien of zelfs de spitlancering live bij te wonen!
Hier is het moeilijk om een paar in het openbaar hand in hand te zien. Tenzij het een paar vrienden (man-man) is.Wat we hier interpreteren als een gebaar van "liefde" is een vriendelijk gebaar: er zijn veel jongens (en mannen) die hand in hand op straat lopen, zelfs sommigen knuffelen. Het is gewoon een teken van liefde en vriendschap, maar het is nog steeds nieuwsgierig!
Indianen zijn voyeurs. Ze doen het niet met de bedoeling om te storen (hoewel het in sommige gevallen vervelend is), doen ze het uit nieuwsgierigheid. Vooral als u weggaat van de toeristische plaatsen. Ze kijken naar je, ze bestuderen je, ze verliezen geen detail. Als je een punt van extreem ongemak bereikt, kun je twee dingen doen:
- Speel de sympathieke kaart: glimlach naar hem, zeg iets in het Indisch, "laat hem schrikken" met een "booo!"
- Teller: begin het ook te repareren, voel je waarschijnlijk op zijn beurt ongemakkelijk en stop met naar je te kijken. Hoewel er wat hard bot is dat zijn werk van "voyeur" voortzet.
In veel steden de publiciteit Het is heel nieuwsgierig: er zijn geen posters, canvas of plastic ... direct Het is op de muur geschilderd! Het gebeurt vooral in kleine steden of in kleine steden. Welke kunst!
Dit, meer dan nieuwsgierigheid, Het is een groot probleem: overal ligt afval, vooral in de buurt van rivieren, meren en de buitenwijken van steden. Het komt zelden voor dat we door een waterloop zijn gegaan en dat we niets (goed) hebben geroken. De mensen Het heeft geen omgevingsgevoeligheid, er zijn geen vuilnisbakken, ze gooien alles zonder problemen door de straat. De koeien, die tot een paar jaar geleden de 'veegmachines' van de straten waren, verzamelen en eten nu groenten, fruit, bloemen, tetrabricks, plastic zakken, glazen van terracotta (die van lassi) ... 🙁
Wanneer u reist, leert u één ding: Hoe anders het land waar je bent, hoe meer de badkamer zal verschillen. En weet je ... India is ERG anders! Dus je kunt mannen rustig op straat zien pissen (waar het ook is, wat meer als ik op het spoor van een trein zit terwijl ik een rots vol zit te eten en naar me kijk, of als ik naast de weg zit en ik stop om te plassen, of als ik op straat ben ...). Maar de verrassingen eindigen hier niet: het eerste openbare toilet waar we in India op stapten liet ons sprakeloos achter: "er is een fout", dacht ik. “Deze badkamer zal een douche zijn… er is geen toilet, er is geen latrine… maar mij is verteld hier te plassen !! Wat zal dat kleine gaatje in de vloer worden bevestigd aan de muur? Vertel me dat niet ... " YES. Je plassen op de vloer en dan met een emmer water "schoon" (als Don Clean het zag!). Je kunt je de heerlijke geur daar niet voorstellen ... we missen al Chinese baden met de oude dames die je begroeten terwijl ze hun kleine dingen doen.
Als je door een Indiase straat loopt, zijn er twee soorten winkels die nooit ontbreken: patisserieën en kappers. En de indianen zijn heel lief, maar meer ijdel! Het zit vol met "schoonheidssalons" voor mannen, waar ze hun haar gaan knippen, baard om massages in het gezicht te maken... Kom op, dit zijn heren in dit opzicht: het is zeldzaam om iemand te vinden met lang haar en zonder de perfecte scheerbeurt. Het is niet zo zeldzaam om een man met rood geverfd haar te vinden (er zijn veel variëteiten, hoewel de meest gevraagde zijn gekookt wortelrood en aardbeienrood Huelva). Ze vlekken met henna en het resultaat is tenminste, laten we zeggen flashy! Aan de andere kant zijn er bijna geen kappers voor vrouwen.
De waarheid is dat De lijst kan een lange weg gaan: de dwaasheden van de tuktuk, de koninklijke enfields overal, de geiten met rode hemden, de ... maar als we je alles vertellen zijn er geen curiosa meer.
En nieuwsgierigheid is de grootste deugd (en gave) van een reiziger ... ga je gang en ontdek ze zelf!
Je kent anderen eigenaardigheden en eigenaardigheden van India?
 Als je geïnteresseerd bent in India, mag je onze eerste roman niet missen: 'Doei ik vertrek!“, Die de avonturen vertelt van een eerste backpacker die het Indiase subcontinent bezoekt. “... Onder oplichting, hoeken genomen van deDuizend en één nachten, tuktuks, homo bodyguards, malai koftas, vlinders in de maag, rammende koeien, heilige rivieren, meditatie retraites, oneindige stranden, vrijwilligers en af en toe een verrassing, zal Iratxe leren leven in een gebied van 'comfort' waar je je levendiger zult voelen dan ooit ... " Wilt u meer informatie klik dan op de afbeelding |
