We hadden nog nooit zoveel gemengde gevoelens met hetzelfde lot gevoeld als toen we besloten naar India te gaan.
Toen we absoluut zeiden dat dit jaar niet toevallig in dat land was gestapt waarmee we jarenlang hadden gedroomd en waar we commentaar op gaven, luisterden en lazen we voor alle smaken.
Beginnend met de klassieker 'Naar India? Als dat land erg beknopt is ... en de Indianen, hoe zeldzaam zijn ze ... en wat ga je daar eten? " "India? Waar ga je heen Een vriend van mij is gegaan en zegt dat hij niet eens gek is! ' "India? Als ze daar zeggen dat er alleen ratten zijn, dat de geur ondraaglijk is en dat armoede extreem is "" Daar zul je alleen maar lijden ... "
Deze opmerkingen waren enkele van de lichtste die we hoorden, hoewel, ja, de overgrote meerderheid kwam van mensen die "niet reizen", dus we hebben ook niet veel aandacht besteed.
We hoorden ook de opmerkingen van de twijfelachtige man: "Ohhh ... ik zou willen gaan, maar ik durf het niet, ik denk dat ik het niet zou uitstaan ..." "Het moet heel mooi zijn, maar ik zie mezelf daar niet ..."
Geluk dat we op sommige momenten het comfort van enkele vrienden hadden, voor wie reizen een "modus vivendi" is geworden en ze ons aanmoedigden met de "Wat is er gebeurd !!! We kijken ernaar uit om te gaan ... Laten we kijken of volgend jaar valt ”
Dit waren degenen die ons het meest opwinden in onze niet te stoppen reisplanning.
Het was duidelijk dat we niet een paar negatieve meningen gingen demotiveren (die trouwens veel meer dan twee waren :))
Naarmate de maanden vorderden en we dingen over het land lazen en herlezen, begonnen we twijfel en angst binnen te dringen.
Het werd aangemoedigd door de angst voor het onbekende en vooral omdat het het enige land was dat we hadden gehoord dat DE UITDAGING is voor elke reiziger.
Straten van het oude Delhi. Ten noorden van India
En de maanden gingen voorbij en die angst werd een niet te stuiten verlangen om de dag te verlaten, een grote droom om te vervullen en vooral een nieuwe stemming, in de hoop te vinden waar we al jaren naar op zoek waren.
Met een open geest en een schone ziel om te zien zonder te oordelen.
En we kunnen, na 24 dagen India te hebben bezocht, zeggen dat we al die meningen hebben begrepen die we lazen en gaven, soms zo verschillend en zo ver van elkaar.
Sommige zijn heel moeilijk, maar kort gezegd drukken ze uit wat we zo vaak hebben gehoord: INDIA, OF LIEFDE OF ODIAS.
We beginnen haar te haten en we houden uiteindelijk van haar ...
Kleuren van de ziel Karni Mata Ten noorden van India
